Dzień Zaduszny - 2. listopada

Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych

W pierwszych dniach listo­pada Celtowie wspominali zmarłych. Kościół chrześcijański przejął tę tradycję w świetle wiary paschalnej wysławiającej zwycięstwo życia nad śmiercią i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Święto zmarłych zo­stało poprzedzone dniem Wszystkich Świętych, aby zwrócić uwagę, że święci towarzyszą zmarłym, oraz przypomnieć, że nie można osiągnąć zbawienia w pojedynkę.

Kościół wspomina w liturgii wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli z tego świata i przebywają teraz w czyśćcu. Mają oni możliwość odpokutowania tam swoich win. Msza Święta, ofiarowana w ich intencji modlitwa, dobre lub pokutne uczynki, to wszystko przynosi im ulgę w pokucie czyśćcowej i powoduje skrócenie kary.

Dla chrześcijan wspominanie zmarłych jest zawsze świętowaniem zmartwychwstania. Śmierć nie jest ostateczną rzeczywistością dla ludzi. Po śmierci idą w stronę Chrystusa, a On ich przyjmuje i zostają przywróceni do życia wiecznego z Nim, Chrystusem Zmartwychwstałym i Żywym.

Historia:

• 998 r. – św. Odylon, opat klasztoru benedyktyńskiego z Luny, zainicjował obchód Dnia Zadusznego
• XIII w. – święto rozprzestrzeniło się na cały Kościół Zachodni
• XIV w. – zaczęto urządzać procesję na cmentarzu, do czterech stacji, piąta odbywała się w kościele
• XII w. – POLSKA – początek tradycji Dnia Zadusznego
• koniec XV w. – tradycja znana w całym kraju