Wniebowstąpienie Pańskie

W starożytności chrześcijańskiej czas od Niedzieli Wiel-kanocnej do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego nazywano Pięćdziesiątnicą (gr. Pentecoste). Okres 50. dni traktowany był jako jeden dzień świąteczny, posiadający takie samo znaczenie jak niedziela. Dopiero od IV wieku zaczęto wyod-rębniać poszczególne wydarzenia, które miały miejsce po zmartwychwstaniu Jezusa. Tak zwane Konstytucje Apo-stolskie zalecają obchodzić czterdziesty dzień Wielkanocy jako Wniebowstąpienie Pana Jezusa. Od V wieku uroczy-stość ta na stałe została wpisana do liturgii Kościoła.

W tekstach liturgicznych dzisiejszej uroczystości domi-nuje radość. W prefacjach Jezus jest nazywany Panem, Królem Chwały, Zwycięzcą grzechu i śmierci, Pośrednikiem między Bogiem i ludźmi, Panem Zastępów. Jego wstąpienie do nieba widziane jest nie tylko jako Jego osobisty tryumf, ale staje się zwycię-stwem całej odkupionej przez śmierć i zmartwychwstanie ludzkości. W Jezusie wszyscy ludzie uczestniczą w Jego bóstwie i uwielbieniu. Podobna myśl wyrażona jest w modli-twie zwanej kolektą. Wniebowstąpienie Syna Bożego jest wy-wyższeniem ludzkiej natury i to właśnie staje się źródłem prawdziwej radości i uwielbienia Boga. Uwielbiając Boga umacniamy naszą nadzieję w życie wieczne. Jako ochrzczeni przynależymy do Chrystusa, tworzymy Jego Mistyczne Ciało, czyli Kościół i stąd żyjemy nadzieją połączenia się z Nim w chwale nieba.

Zgromadzeni na Eucharystii pokornie prosimy Boga o łaski uzdalniające nas do kierowania całego naszego życia ku niebu. Kościół pielgrzymujący na ziemi już może kosztować Bożych darów, ale nie jest to jeszcze pełnia łask przygotowanych dla uczniów Chrystusa. Dlatego umocnieni Ciałem Chrystusa pokornie prosimy Boga o łaski uzdalniające nas do kierowania całego naszego życia ku niebu. Umocnieni Komunią z Bogiem, w modlitwie prosimy o nieustanne pobudzanie w nas pragnie-nia nieba, gdzie przebywa jako pierwszy z ludzi sam Chrystus.

W końcu uroczystość Wniebowstąpienia jest zapowiedzią powtórnego przyjścia Chrystusa. „Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba (Dz 1,11)” - zapewnia nas anioł, który ukazał się uczniom wpatrującym się w niebo. Chrystus powróci dla ostatecznego zwycięstwa dobra, powróci, aby wszystko oddać swojemu Ojcu, by zgromadzić wszystkich jako jedną wielką rodzinę dzieci Bożych. Bóg otwiera bramy nieba także dla każdego z nas, a zatem niech ta radosna uroczystość skieruje nasze serca ku naszej prawdziwej

Ojczyźnie, ku naszemu ostatecznemu powołaniu.
Ks. dr Dariusz KWIATKOWSKI